De oproep ook die voor een psychologische en medische keuring vonden plaats per brief of zelfs telegram.

Foto: Stackoverflow

Ik kwam terecht bij afdeling CB (Centrale Bewerking) waar wij programma’s moesten aanpassen op de verandering die een statistiek doormaakte van het oude naar het nieuwe jaar (van T-1 naar T). Voor het programmeren had je geen computer ter beschikking maar een zo genoemd Cobol-blok. 

Dit herhaalde zich totdat je eindelijk een uitvoerbaar programma had opgeleverd. Dat inleveren van ponskaarten kon je maar 2 keer per dag doen.
Vergelijk dat met het tegenwoordige F5, wat je nu dus om de haverklap kunt doen. Een directe verbinding met de computer was er in de begindagen dus nog niet. Alles ging met ponskaarten.

BeeHive terminal, foto: PicClickUK

Later kwamen er domme terminals, BeeHive’s, die wel aangesloten waren op het mainframe, met monochrome beeldschermen (groene letters).
 
Er waren er zegge en schrijve 4 voor de IT-afdeling sterker, voor het gehele CBS. Ze stonden in een open ruimte die bekend stond als de ‘vissenkom'. 

Als ze bezet waren, dat waren ze altijd, dan kon je je naam opschrijven en werd je gebeld als er een was vrijgekomen en kon je aan de slag. Deze terminal had wel verbinding met het mainframe. Hier kon je, met een basale, note pad achtige, tekstverwerker je code aanpassen, controleren en je programma laten runnen. Dat werkte een stuk vlotter. Maar je werd niet geacht hele dagen achter deze terminal te zitten. Hoe langer je er zat hoe slechter je beoordeling. Je werd geacht aan ‘desktop debugging’ te doen, fouten moesten er door jou worden uitgehaald, achter je bureau, niet door de computer!!

Het was ook niet ‘gratis’, elke run kosten “SRU’s” en “PRU’s”, een rekeneenheid voor computertijd. Per opdracht kreeg je een handjevol toebedeeld door je chef. Waren ze op dan moest je terug naar je chef om wat meer te vragen.

Mijn 2de motorfiets, een Honda CX 500. Een fantastische motor met eigenwijs smoelwerk een V-twin tegen de rijrichting in.

Het was een erg leuke tijd, we lachten veel en ook werd daar de basis gelegd voor de Loempia traditie. Het bij tijd en wijle naar het Voorburgs winkelcentrum lopen. Daar is een Chinees restaurant die overheerlijke loempia’s maakt, Rose Garden. Daar gingen wij dan weleens heen om er 1, 2 soms 3 te nuttigen, eerst nam ik zelf nog saté, omdat ik niet zo van loempia’s hield.

Later ben ik ze ook gaan waarderen. We kwamen dan vaak te laat van pauze terug, wat toen erg spannend was, kwamen illegaal binnen via de nooduitgang, door steentjes tegen de ramen van collega’s te gooien die dan de deur voor ons konden openen. Bij elke afdeling of groep ik waar terecht kwam heb ik deze traditie geïntroduceerd. Nog steeds overigens. En zo af en toe ga ik er heen met een oud-collega

Er volgde bevorderingen, baanwisselingen en reorganisaties.

April 1982

1982 werd ik bevorderd tot ‘administratief ambtenaar B der 2de klasse’

April 1983

April 1983 werd er weer een reorganisatie doorgevoerd. Ik kwam in een taakgroep terecht die bestond uit een Chef, Jan Wieringa, project adviseur; v.d. Coevering, senior systeemontwerper; Zanting en Swaans, systeemontwerper/programmeur; Sjaan Worelee objectbeheerder en ikzelf als objectbeheerder/programmeur. Objectbeheerder zou nu 'functioneel beheerder' heten. 

Ook dit was een, "eventueel tijdelijk, experiment" om “te gaan werken in een nieuw experimenteel samenwerkingsverband om zicht te krijgen op organisatorische, procedurele en functionele aspecten, afzonderlijk en in hun onderlinge samenhang.” Noem het een 'Agile Team’

En werd ik bevorderd tot ‘administratief ambtenaar B der 1ste klasse’ 

31 december 1987

December 87 is er sprake van een afslankingsoperatie 1987-1990
Los daarvan, kreeg ik een ‘arbeidsmarktknelpunten’ toelage, twee stappen in mijn schaal extra omdat ik een onmisbare functie had.

1 April 1988

April 1988 ging ik van M3, afdeling automatisering, naar de afdeling Landbouwstatistieken onder leiding van Sectormanager Albert Niphuis en taakgroepchef Kutsch Loyenga. Als medewerker automatisering. Na wat onderhandelen kon ik mij toelage behouden en werd ze permanent omgezet in mijn salaris

15 April 1989

Agile team avant la lettre.

Ik ging als programmeur naar de automatiseringskern, die na een reorganisatie was ontstaan, bij de sector Landbouw bij de divisie E1. Elke sector kreeg haar eigen automatiseringskern.

Met Gerard van der Heijden als CIA (Chef Informatica Automatisering) met o.a. Jan Smit, Sinan Ylmaz, Joke van de Wetering, Frans van Gerwen en Gerrit Roozenboom. Nu zou je zo’n team een Agile team noemen. Op en alleen voor de afdeling, dicht bij de klant, veel kennis van de materie.

Mijn derde motor,  BMW 100 RT, een heerlijke tourmotor met cassettedeck in het handschoenenkastje, speakertjes, goede kuip die je uit de wind houdt. Zomers en winters mee gereden en mee op vakantie gegaan

Ten eerste was het mij gelukt om de volledige Landbouwtelling op 3 floppy’s weg te kunnen schrijven. Best een prestatie toen. De Landbouwtelling was een databestand met alle data van alle landbouwbedrijven in Nederland, met uitzondering van de NAW-gegevens. Welke bedrijven hoeveel beesten hadden wat hun areaal aan land- en tuinbouwgewassen waren etc etc, kortom alles. Voorheen konden wij aan enkele afnemers die in deze data geïnteresseerd waren alleen een computertape leveren, nu kon dat ook op 3 floppy’s. Daar waren ze maar wat blij mee. Z'n tape met onze gegevens, of floppy, koste toen 1.207 gulden. Daaruit is ooit de allereerste voorloper van Statline ontstaan door  doorontwikkeling door Leendert Pleijsier van de studiedienst van de afdeling Landbouw.

Een tweede wapenfeit was dat dat bestand nu vanaf de pc te benaderen was. Dit was in de tijd voorafgaand aan databases, voorafgaand aan de tijd dat iedereen direct toegang had tot bestanden. Deze bestanden, die nog steeds op het mainframe stonden hadden ook een moeilijk bestandsformaat. Ik had toen een Cobol-applicatie gemaakt voor de PC die wel door statistici gebruikt konden worden. Die statistici, meestal Cor Pierik van de studiedienst, kon door het opgeven van eenvoudige parameters de gehele set aan landbouwgegevens eenvoudig bevragen. Vele publicaties zijn door Cor gemaakt met behulp van dit programma. Vaak had hij aanvullende wensen die ik dan snel kon implementeren, ook koppeling aan postcodes was mogelijk waardoor hij ook op postcodeniveau cijfers kon leveren. AOS had ik dit programma genoemd Algemeen Ondersteunende Software. Dat was een hele prettige samenwerking tussen Cor en mij. Een erg prettige tijd.

In 2004 werd het testen en testmanagement een officiële rol binnen het CBS, en met deze reorganisatie zag ik mijn kans schoon om onder het juk van die vervelende manager weg te komen en als testmanager aan de slag te gaan, onder Monica de Wit die nieuw was aangetrokken.

Of een Moto Guzzi, ook lekker.

12 juni 2004

Juni 2004 begonnen als testmanager onder Monica de Wit die tot 3 februari 2005 zou blijven daarna overgenomen door Ilanah Schriki. Op diverse plekken in diverse projecten als testmanager en systeemtester aan de slag geweest

Jaren later gingen de ontwikkelaars ook zoiets doen. Toen dat op een dag toevallig samenviel werd het gecombineerd.

De jaren daarna kabbelde het wat door, soms prettig soms minder prettig. 

April 2015

Rond deze tijd begonnen als systeemtester in het project iAGT met Xander Sindram als projectleider alias scrummaster. Dit was ook een leuk en succesvol project. Leuk team. Scrummaster die veel vertrouwen en vrijheid gaf

Ik moest geopereerd worden aan een zeer kwaadaardig melanoom tumor in mijn rechter bovenarm. Door het oog van de naald gekropen. Tot op heden (2022) ben ik onder controle van een dermatoloog om te controleren dat het niet terugkomt. Dat was ook het moment dat ik ging nadenken om niet te laat met pensioen te gaan.

iAGT was afgerond. Ik ging terug naar de centrale BIT club van it’ers, wat toen de KANBAN-groep heette. Hier allerlei klussen en klusjes gedaan. Niet op mijn plaats, niet bevredigend. Onprettige tijd. 

Zomer 2017 ging ik deels werken bij het team van BLONT met Ran van der Boom als projectleider. Eerst voor twee dagen per week, naast het KANBAN werk, later, op mijn nadrukkelijke aandringen, fulltime. Deze inzet eindigde rond juni 2018. Ik was hier beter op mijn plek. 

05:00 ’s nachts hevige pijnen, bleek een galsteen aanval te zijn, direct naar het ziekenhuis, uitgebreid onderzoek in het ziekenhuis, hieruit bleek dat mij galblaas ontstoken was. 

Kick-off van het agile team EBD waarin ook ikzelf was opgenomen.
Ondanks dat het team leuk was, prettige en aardige mensen, was ik hier niet op mijn plek. Ik, of althans de functie systeemtester, voelde vaak als overbodig en genegeerd. Qua mensen prettig. Qua werk vaak erg onprettig.

Werd mijn galblaas verwijderd via een kijkoperatie

Ging ik weer aan de slag

1ste Terugval weer het ziekenhuis in, ontsteking aan de alvleesklier.
Zou al met al tot 1 oktober duren voordat ik weer kon gaan werken.

2de terugval weer het ziekenhuis in

Helaas diezelfde maandag kreeg ik weer heftige aanvallen en 's-avonds lag ik weer bij de spoedopname.

Deze keer waren de pijnen heftiger dan ooit.
Een week in het ziekenhuis verbleven.
Diverse onderzoeken gehad.
Ze konden weer niets vinden.
Alleen concluderen dat mijn alvleesklier weer sterk ontstoken was.
Uiteindelijk zou ik donderdag de 19de  geopereerd worden.
Dat werd uitgesteld naar vrijdag de 20ste.
Ook deze ging niet door.

De reden was dat mijn alvleesklier TE ontstoken is om te opereren.
Daarop kon ik naar huis.
Niet omdat ik genezen was maar te ziek voor een operatie.
Ik zat nu dus thuis met paracetamol en morfine.
Hopende dat de ontsteking vanzelf weggaat en de pijn minder wordt.

De volgende week, die van 30 juli moest ik bloed laten prikken.
Als die waarden aangaven dat een operatie mogelijk was, zou ik vrijdag 3 augustus een ingreep krijgen die de galwegen moet schoonmaken en verbreden opdat eventueel achtergebleven dan wel nieuwe stenen niet meer voor deze ellende kunnen zorgen.

Weer melden in het ziekenhuis. Opnieuw een mislukte ingreep

Definitieve ingreep weghalen van de Papli van Vater, dit is een kringspier naar de 12 Vingerige Darm, de aansluiting van de gal op de darmen. Dit moest via een ERCP, via de slokdarm. Best een nare procedure.

Weer begonnen met werken. Sinds 7 juli. Eerste halve dagen, daarna fulltime. Zo het diepe in gemieterd. Geen enkele vorm van re-integreren, nul.
Behalve een manager van de statistische afdeling die even kwam vragen of het ging en of er begeleiding was. Niets dus. Ook van mijn teamgenoten (bijna) niets of niemand die echt geïnteresseerd was. Ik ging gewoon weer meedraaien als dus in genegeerd worden.
Zo heb ik dat althans ervaren, misschien niet van iedereen, maar het voelde niet prettig.

Rond deze tijd ben ik begonnen met het coachen en helpen van een bevriende collega met zijn testwerkzaamheden bij Overheidsfinanciën. Rob Hoffmann, die ik nog kende uit mijn E1- en interne brandweertijd. We waren toen beiden lid van de interne bedrijfsbrandweer, deden samen brandweeroefeningen en liepen soms met perslucht het gebouw en de kelders rond. Hij was bij het instellen van de agile teams out of the blue gebombardeerd als tester.

Werd er een stukje huidkanker onder mijn oog weggehaald

22 januari 2020

Begin 2020 ben ik begonnen bij het agile team overheidsfinanciën. Voornamelijk omdat ze daar wel expliciet aandacht besteedden aan het systeemtesten. Na overgang van het oude ‘analoge’ scrumbord naar het elektronische werd dat minder en minder. Niet iedereen had systeemtesten op het netvlies staan. Niet iedereen natuurlijk maar ik had er problemen mee dat sommige items direct over de schutting naar acceptatietest werden gegooid. Daar elke keer op terug komen, daar had ik gegeven moment de energie niet meer voor. En besloot ik om te stoppen met werken.

De laatste tijd, zo rond begin 2022, is daar een kentering in gekomen, na, toch weer, veel sleuren en aandacht vragen, komt het systeemtesten meer en meer serieus aan bod en wordt zelfs door meerdere ontwikkelaars, een door mij opgezet geautomatiseerd testscript onderhouden en uitgebreid. Een tweede staat op de rol om ontwikkeld te worden. Ik ben daar erg blij mee. Jammer dat het nu pas komt en zoveel moeite heeft gekost. Ik zit nu, terwijl mijn loopbaan op haar einde loopt, beter in mijn vel en het systeemtesten wordt nu meer en meer serieus genomen.